حلبچه از شهرهای کردستان عراق با جمعیت 80هزار نفری در 225 کیلومتری شمال شرقی بغداد و در 11 کیلومتری مرز ایران واقع شده است.
به گفتۀ پروفسور اوبن هندریکس،رئیس آزمایشگاه سم شناسی بیمارستان دانشگاه گان بلژیک، در این بمباران وحشیانه سه نوع بمب شیمیایی شامل گاز خردل(ایپریت)، گاز اعصاب(تابون ، سارین) و سیانوژن به صورت مجزا و با فاصله کوتاه ، بطوریکه به صورت یک کوکتل بسیار سمی درآیند مورد استفاده قرار گرفت.
فاجعۀ حلبچه آیینه تمام نمای فجایعی است که به درازای تازیخ، به ملت "کرد" تحمیل شده اند و سمفونی مرگی است که تمامی آهنگ ها و نت های تراژیک را یکجا در خود جمع نموده است. اما این فاجعه اولین فاجعۀ انسانی نبوده و آخرین آنها نیز نخواهد بود.همچنان که صدام و رژیم بعث،اولین جنایت پیشگان تاریخ نیستند و آخرین آنها نیز نخاهند بود.
تکرار جنایات ضد بشری و قربانی شدن شمار زیادی از افراد، برای نوع انسان از هر نژاد و مذهب و کشوری که باشند دور از انتظار نیست و تا زمانیکه حاکمان مستبد برای استمرار و استحکام پایه های قدرت و حکومت خود و بدون ابزار های نظارتی و محدود کننده در پی نیل به منافع و آمال خود باشند همگان در معرض وقوع چنین جنایاتی خواهند بود، تا جائیکه امروزه شاهد کشتار مردم بی گناه توسط دیکتاتور هایی چون معمر قزافی در لیبی می باشیم.
در بارۀ فاجعۀ ضد انسانی حلبچه باید افزود که این واقعه بخشی ازبرنامۀ ژنوساید و نسل کشی کرد های عراق توسط رژیم صدام بود که در ادامۀ عملیات موسوم به انفال و با هدف عربی کردن بافت جمعیتی مناطق کرد نشین عراق صورت گرفت.
پروژۀ انفال منجر به ویرانی و تخریب حدود چهار هزار دهکده و کشتار دسته جمعی حدود 180هزار نفر شد و بیش از یک و نیم میلیون نفر آواره شدند.

منبع: دي نا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: